Op zaterdag hebben we een ‘drukke’ wandeltocht. Een tocht langs mooie pleinen, het Városliget stadspark vol met bezienswaardigheden, de statige boulevard ‘De Andrássy út’, (nog) een stadspark met attracties (Elizabeth Park) om vervolgens af te sluiten met pracht en praal van de Hongaarse geschiedenis.
We gaan vanuit ons hotel met de oudste metrolijn van het Europse vasteland (Metrolijn 1) naar het Heldenplein. Wat opvalt: De controle van de toegangskaarten door mensen. Naast de poortjes die je tickets scannen, dus nog een extra controle.
We starten deze wandeling dan ook bij Hosok tere (Heldenplein). Op het Heldenplein staat het Milleniummonument uit 1896. Het Millennium-monument werd gebouwd voor de Millennium vieringen in 1896, vandaar de naam. Hongarije vierde toen de 1000ste verjaardag van de vestiging in het Karpaten bekken. Elk onderdeel van het monument is een eerbetoon aan een bepalend onderdeel van de geschiedenis van Hongarije. In het midden staat een hoge zuil met aartsengel Gabriël, daarvoor een groep ruiters en het Hongaarse oorlogsmonument. Aan beide zijden van de zuil bevindt zich een colonnade met de beelden van Hongaarste staatslieden en vorsten en helden.
Achter het Milleniummonument ligt het stadspark Városliget. Wat een heerlijk park. We hebben ons hier kostelijk vermaakt. Een betoverende plek, genieten van de rust en het prachtige kasteel. Het Vajdahunyadkasteel (eveneens gebouwd in 1896 t.b.v. de milleniumviering) is een samenraapsel van nagebouwde Hongaarse kastelen in verschillende stijlen. De binnenplaats in renaissancestijl. Het beeld Statue of Anonymous staat voor de eerste persoon die de geschiedenis van de Hongaren ging beschrijven. In het park is ook de thermale baden van het Széchenyibad gevestigd.
de thermale baden van het Széchenyibad
Dan dwalen wij de voornaamste boulevard in Boedapest ‘De Andrássy út’ af. Deze boulevard verbindt het Heldenplen met het Elisabethplein.
Eerst komen we op het Kodály Köroönd. Deze rotonde verwijst naar de beroemde rotonde Picadilly Circus in London. Er staan op de rotonde vier monumentale hoekpanden in cirkelvorm. Tijdens de nazibezetting heette het plein Aldolf Hitler tér.
Kodály Köroönd, De Andrassy ut is een grote winkelstraat met hele dure merken en prachtige / statige panden
Daarna bezoeken we het ‘Terro Háza Museum’. In dit pand hadden zowel de nazistische Pijlkruisers tijdens WOII als de communisten hoofdkwartier. Het museum was indrukwekkend. Het geeft een indringend overzicht van totalitaire terreur. Aan het eind van het bezoek ga je met de lift naar beneden waarbij een videogetuigenis het verhaal vertelt van een beul. Indrukwekkend en huiverig.
Dan komen we aan bij een zijstraat van ‘De Andrássy út’ aan waar een klein groen stadsparkje is aangelegd. Tijd voor een kopje koffie en Hongaarse zoetigheid. Het Hongaarse cakeje wordt gezien als een decadent dessert dat meestal in kleine plakjes wordt geserveerd Heerlijk relaxen.
Via het impossante Operagebouw komen we aan op het Erzsébet tér. Erzsébet tér is een groot plein in het hart van de stad. De ene helft is een grasveld waarop mensen graag zitten om te kletsen, te picknicken, een boek te lezen en/of zich klaar te maken voor het feest. Boven draait het Big Wheel (Budapest Eye), een belangrijk herkenningspunt van de stad. In het centrale gebouw dat ooit werd gebruikt als het belangrijkste busstation van Boedapest, vind je een aantal bars en restaurants De andere helft van Erzsébet tér is voornamelijk gevuld met de grote waterpartij. In de zomer verzamelen mensen zich buiten, wachtend aan terrastafels of hangen gewoon rond aan de waterkant.
Het is er druk maar gezellig. Even een drankje doen. In de reuzenrad hebben we prachtig zicht over de stad. Zo hebben we prachtig zicht op de Sint-Stafanusbasiliek.
Dan zet de wandeling zich voort naar allerlei pracht en praal van de Hongaarse geschiedenis. Dit volgt elkaar op in een hoog tempo. We bevinden ons dan inmiddels in District V van het historisch centrum van Boedapest. Bekende bezienswaardigheden zoals Sint-Stefanusbasiliek en het Hongaars Parlementsgebouw bevinden zich in deze wijk en het is prachtig gelegen aan rivier de Donau.
Sint-Stafanusbasiliek is de eerste stop. De koepel is 96 meter hoog. De basiliek is vernoemd naar de heilige István, de eerste koning van Hongarije.
Dan komen we aan op het Szabadság ter. Aan het rand van het park prachtige gebouwen (ambassade van Amerika en een grote bank) en in het park monumenten en nog eens monumenten. Het eerste monument is ter nagedachtenis aan de Duitsebezetting. Het is een druk bezocht monument. Wellicht ook door de aantrekkingskracht van de Waterfonteinen voor het monument. De waterfonteinen zorgen voor verfrissing en zijn speels voor de kinderen. De plaatsing van het monument zorgde voor veel ophef en protest. De Hongaarse regering was een bondgenoot van de Nazi’s en verantwoordelijk voor de dood van een half miljoen joden.
Aan de andere zijde van het park staat het Sovjetmonument. Het monument eert de gevallen Russische soldaten tijdens de ‘bevrijding’ van Boedapest. Het is het enige Sovjet monument dat na de va; van het Ijzeren Gordijn niet is verwijderd uit het stadscentrum. Opmerkelijk, vlak bij het Sovjet monument staat het standbeeld van Ronald Reagen.
Als we het Szabadság ter verlaten lopen we richting het neogotische Hongaarse Parlement. Het Parlement is gebouwd ij de stijl van de Britse Houses op Parliament. Het is een van de grootste gebouwen van Hongarije. Het is in ieder geval het meest iconische bouwwerk dat aan Boedapest verbonden is. Vaak wordt dit gebouw gebruikt wanneer men promotie maakt voor de stad. Dat is ook niet zo gek voor een dergelijk groot, mooi en kenmerkend gebouw dat zo direct gesitueerd is aan de oevers van de Donau. Ondanks dat het gebouw eruitziet alsof het al honderden jaren deel uitmaakt van de Boedapest is het pas aan het begin van de vorige eeuw gerealiseerd.
We sluiten de wandeling af bij een indrukwekkend monument: Het Schoenenmonument aan de Donaupromenade. Het is geplaatst er nagedachtenis van de Joden, Roma en tegenstanders van het regime diehier aan het eind van 1994 zijn vermoord door de Nazi’s. Luguber maar waar: De slachtoffers moesten hun schoenen uittrekken, waarna ze werden neergeschoten en in de Donau vielen.
Reactie plaatsen
Reacties