De woestijn....ons beeld was een enorme zandbak zoals we deze ook ervaren hebben in Dubai. Maar de woestijn van Joshua Tree National Park (JTNP) is net even iets anders. Het is een woestijn van rotsen en stenen. Uiteraard heb je na het wandelen de schoenen ook vol met zand, maar het landschap is werkelijk anders dan verwacht.
In gesprek met een volunteer van JTNP wordt snel duidelijk wat de woestijn uniek maakt: De afwezigheid van water. Denk daar maar eens over na....zonder water geen leven. Zijn tip: Wees altijd voorbereid.
Maar dan.....tot onze verbazing wonen er mensen in de woestijn. We hadden een huisje geboekt via Airbnb waarbij stond dat het gelegen was in de woestijn. Ach, de afstand van het huisje naar de entree van JTNP was slechts 8KM, dus boeken, verder niet nadenken.
Komen we aangereden in het dorpje Joshua Tree worden we van zandweg naar zandweg geloodst. Langs cactussen, bult op, bult af, stofwolk link, stofwolk rechts. In wat voor bizare wereld zijn we in terecht gekomen?
Er blijken veel mensen te wonen in dit gebied. Veel veteranen bouwde na WOII op 'nutteloos' (woestijn) grond. Dit kon men gratis krijgen van de overheid, als men er een buis op ging bouwen (en dat leverde weer belasting op voor de overheid).
Wij hebben genoten van ons huisje in de woestijn. Je heb 5 HA grond voor jezelf. Je hoort of ziet bijna niemand. De sterren staan aan de hemel te schitteren. Overdag is het heerlijk warm, 's avonds koelt het heerlijk af. en 's morgens wakker worden met een opkomende zon. Een mooie Jaccuzi erbij....wat wil een mens nog meer?
Relax
De zon komt op
In de ochtend zon
Wegen naar ons huisje
In de tuin met een Joshua Tree
De wind wakkert geluiden aan